Corine van Dun werd in 1953 geboren als jongen in het Brabantse Drunen in een fijn, harmonieus gezin met twee oudere zussen. Al jong begon ze zich stiekem te verkleden in meisjeskleding en zo groeide het bewustzijn dat er iets niet helemaal klopte aan haar lichaam. Naarmate ze ouder werd, werd het steeds lastiger om dit geheim voor zich te houden.
Toen Corine begin twintig was keek ze bij de ouders van haar toenmalige vriendin een tv-programma van de VPRO waar historica Jan Morris haar verhaal deed over haar transitie in The Dick Cavett Show. Dit was het moment dat bij haar het kwartje viel: ik ben dus niet de enige. Ze besloot haar worsteling te delen met haar vriendin, haar ouders en haar zussen, voor wie dit als een grote verrassing kwam.
Op aanraden van haar zus bezocht Corine een T&T-bijeenkomst in Amsterdam, maar ze voelde zich daar niet op haar plek. Daar werd wederom bevestigd dat het niet ging om de kleding, maar om het lijf: ‘Mijn lichaam is fout’, concludeerde ze daar. Ze bezocht vervolgens verschillende psychologen en psychiaters, maar die konden geen uitkomst bieden.
Corine was gedesillusioneerd: ‘Ik wilde proberen mijn leven zoals het was te redden.’ Maar dit bleek uitermate moeilijk. Ze stopte met haar studie geneeskunde in Utrecht en ging als journalist aan het werk bij de VARA. Haar toenmalige relatie, met wie ze begin jaren tachtig twee kinderen kreeg, liep stuk. Na deze tumultueuze periode besloot Corine in 1988 het traject van transitie te starten, dat ze doorliep bij de transgenderkliniek van de VU.
Tijdens dit proces werd Corine benaderd door regisseur Ireen van Ditshuyzen voor een documentaire over transpersonen. Tijdens de periode van haar transitie werd Corine gevolgd, zowel voor als na haar operatie. Het resultaat was de documentaire Veranderen, die in 1992 op televisie werd uitgezonden.
Toch verliep de transitie niet zo soepel als van tevoren gedacht. In eerste instantie was de VARA gelukkig een warm werkklimaat voor haar transitie en werd ze gesteund door haar collega’s in het proces. Dit veranderde echter nadat ze, in 1990, haar transitieoperatie had ondergaan. Toen ze na de operatie terugkwam op haar werk, werd haar verteld dat ze niet meer goed functioneerde en op zoek moest naar een andere baan. Corine had inderdaad een paar fouten gemaakt, maar de communicatie hierover was niet goed verlopen. Ze kon snel in een andere functie terecht bij de NOS, desondanks was het moeilijk voor haar: ‘Het voelde als falen.’
Werk bleef een belangrijk onderdeel van Corines leven. Ze was gelukkig, maar trad niet naar buiten met haar verhaal: ‘Ik ben onderdoken geweest.’ Dit veranderde tijdens een congres voor transgender personen in Barcelona in 2010. Tijdens dit congres maakte ze kennis met Transgendernetwerk Nederland (TNN) en dit markeerde het begin van haar activisme. Ze werd al vrij snel bestuurslid en later, tijdens een voor de organisatie belangrijke periode, nam ze het voorzitterschap op zich.
Ook op andere gebieden was Corine actief. Vanuit haar ervaring bij de VARA lobbyde ze veel voor een transitieverlof voor transgenders. Verder onderstreepte Corine in haar functie als voorzitter van TNN het belang van werk en financiële onafhankelijkheid voor de positie van trans personen in de maatschappij.
Corines betrokkenheid reikte verder dan TNN: zo was ze gemeenteraadslid voor D66 in Utrecht en voorzitter van filmfestival TranScreen. Ook werd ze in 2022 verkozen tot Mrs. Senior Pride. In 2017 trad Corine af als voorzitter van Transgendernetwerk Nederland. Bij haar afscheid werd er in haar naam een fonds in het leven geroepen, het Corine van Dun Fonds, dat gericht is op de maatschappelijke acceptatie van trans personen. Vanwege plotselinge ernstige ziekte heeft ze haar activisme nu op een lager pitje gezet. Als trans ambassadeur blijft ze zich echter inzetten voor de community en als kers op de taart, werd die inzet in oktober 2024 bekroond met een koninklijke onderscheiding.
Foto van transgender activist Corine van Dun zittend achter de microfoon tijdens de opname van de podcast Roze Reuzen door Mark Bergsma (2023).
Top 'Transwet Nu!' Wit shirtje zonder mouwen met op de voorkant zelfgeschilderde tekst 'Transwet Nu!' (2012)
TNN organiseerde tijdens de Roze Zaterdag 2012 in Haarlem een protest tegen uitstel van een voor transgenders belangrijke wet die de wijziging van geslacht in de geboorteakte regelt.
Ansichtkaart Roze Reuzen. Illustratie van Corine van Dun. Gemaakt door Avalon Nuovo. Uitgegeven bij de tentoonstelling Roze Reuzen bij IHLIA LGBTI Heritage (2024).
Ansichtkaart Quote van Corine van Dun. Uitgegeven bij de tentoonstelling Roze Reuzen bij IHLIA LGBTI Heritage (2024).
Boekcover Worden wie je bent: het leven van transgenders in Nederland door Saskia Keuzekamp. Uitgegeven door Sociaal en Cultureel Planbureau in Den Haag (2012).
Alex Bakker, Transgender in Nederland: Een buitengewone Geschiedenis (Amsterdam 2018).
Mark Bergsma, Roze Reuzen: Corine van Dun, podcast, 22 maart 2024.
Transgendernetwerk, ‘Corine van Dun Fonds’.
‘Biologische lichaam als gevangenis’, Algemeen Dagblad, 6 juni 1992.
Hans van den Ham, ‘Corine kreeg lintje, maar lhbtiqa’ers hebben het zwaar: “We moeten het rustig blijven uitleggen”’, Algemeen Dagblad, 13 oktober 2024.
